Horlama çoğunlukla solunum yolundaki daralmalara bağlı olarak gelişir. Çocuklarda bademcik ve geniz eti genellikle okul öncesi dönemde sık geçirilen enfeksiyonlarla büyürler ve solunum sıkıntısına yol açabilirler. Apne ise 10 sn süre ile nefesin kesilmesidir ve ciddi bir durumdur. Büyük bir geniz eti ve iri bademcikler sıklıkla horlama ve solunum sıkıntısına yol açar. Horlamada gece uykusu rahat olmadığı için çocuklarda okul performansında düşmeler görülür.
Erişkinlerde daha sıklıkla fazla kilolu ve boyun yapısı kısa erkek hastalarda horlama gözlenir. Dilin arkası , yumuşak damak ve küçük dilin olduğu kısmın genizle birleştiği bölge kendiliğinden daralabilen bir bölgedir. Bu yapılar solunumla birlikte titreşmekte ve horlama ortaya çıkmaktadır.
Horlama için yapılan tetkiklerin amacı solunum sıkıntısını ortaya koymaktır. İlk başlarda fazla yorgun olunca, alkolü aşırı alınca yâda sırtüstü yatınca oluşan horlama, sonraları yatarken her pozisyonda olmaya başlar, gittikçe artar ve diğer odalardan da duyulur hale gelir. Bu aşamaya geldiğinde olay çok ciddi demektir ve bu hastalarda büyük bir ihtimalle apne hastalığı vardır. Tıkayıcı tipte horlama hastalığı olan kişiler uykularının çok az bir kısmında derin uyku fazına geçebilmektedirler. Derin faz gerçek dinlenme için tek yoldur. Dinlenmeden geçirilen gecenin gündüzü uykulu, yorgun ve verimsiz geçecektir. Araba kullanırken yada iş başında uyuklamalar görülecektir.
Çok şiddetli horlamalarda ayrıntılı muayene önemlidir , burunun yanı sıra yumuşak damak, küçük dil ve dil kökü incelenir. Ayrıca horlamanın ve apnenin derecelendirilmesi ve birçok ayrıntı açısından uyku laboratuarında yapılan polisomnografi oldukça önemlidir. Erişkin hastalarda horlamanın derecesi ve horlamaya neden olan bölge değerlendirilerek pek çok farklı cerrahi yöntem uygulanabilir.